© WroClavile Competition 2016-2023

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny WroClavile jest wydarzeniem kulturalnym unikatowym w skali kraju i Europy. Nie ma drugiego takiego miejsca w Polsce, gdzie pianiści amatorzy – a więc wszyscy ci, którzy nie są uczniami lub absolwentami państwowych szkół muzycznych drugiego stopnia oraz akademii muzycznych w klasie fortepianu, mogliby skonfrontować swoje umiejętności na poziomie ogólnopolskim i międzynarodowym. Uczestnicy konkursu są amatorami w ścisłym znaczeniu tego słowa – to ludzie, którzy nie przeszli długoletniej, sformalizowanej drogi nauczania gry na fortepianie, nigdy nie wykonywali zawodu muzyka pianisty, a jedynym motywem nauki gry na instrumencie jest dla nich pasja do muzyki fortepianowej i klasycznej. Pianiści ci, mimo że nie uczęszczali do państwowych szkół muzycznych, osiągnęli wysoki poziom gry, daleko wykraczający poza repertuar ognisk muzycznych, domów kultury i państwowych szkół muzycznych. Konkurs nie stawia ograniczeń wiekowych – mogą brać w nim udział zarówno nastolatkowie jak i osoby dojrzałe, od lat zajmujące się zawodowo czym innym niż muzyka.

Jedną z idei powstania Konkursu było stworzenie miejsca, gdzie pianiści amatorzy mogliby zaprezentować swoje umiejętności szerszej publiczności, skonfrontować je z podobnymi sobie pasjonatami z całego świata, a przede wszystkim – poznać się między sobą, zaprzyjaźnić i dzielić swoją radością. Dzięki zaistnieniu Konkursu WroClavile pianiści amatorzy zyskali ważną motywację, by w dalszym ciągu ćwiczyć grę na instrumencie, poszerzać nieustannie swoje umiejętności, a także by dzielić się pięknem muzyki fortepianowej z innymi, koncertując dla szerszej publiczności. Przede wszystkim chcemy jednak, by Konkurs stał się niepowtarzalnym wydarzenie dla samych grających.

       Równie ważną rolą Konkursu jest propagowanie polskiej kultury muzycznej w kraju i za granicą. Od początku istnienia Konkursu WroClavile wszyscy uczestnicy finału Konkursu wykonują obowiązkowo jeden utwór dowolnego kompozytora polskiego. Szczególnie zależy nam, by odkrywać i propagować wśród pianistów oraz publiczności twórczość kompozytorów nieco zapomnianych, rzadko wykonywanych poza Polską, takich jak Feliks Nowowiejski, Ignacy Dobrzyński czy Alfons Szczerbiński.

        Zależy nam także, by Konkurs stał się zachętą dla ludzi w każdym wieku do rozpoczęcia nauki gry na fortepianie, czy to za pośrednictwem ognisk muzycznych i centrów kultury, jak też w sposób mniej zorganizowany – poprzez zajęcia indywidualne lub nawet autodydaktykę. Wreszcie, staramy się zwrócić uwagę muzyków profesjonalistów i krytyków muzycznych na to, że obok nich istnieją także wspaniali pianiści amatorzy – pasjonaci muzyki, którzy mimo braku formalnego wykształcenia muzycznego swoją grą przekazują piękno w sposób profesjonalny, a dzięki ich pasji muzyka klasyczna dociera do miejsc, gdzie zwykle jej nie ma – szkół ogólnokształcących, uczelni wyższych, biur czy fabryk.

     W związku z rosnącym zainteresowaniem naszym Konkursem, począwszy od piątej edycji Konkursu, wprowadziliśmy eliminacje uczestników do finałowych przesłuchań, które są przeprowadzane jesienią i zimą w pięciu krajach: Polsce (Wrocław), Niemczech (Erkelenz), Szwecji (Sztokholm) Anglii (Londyn) i Belgii (Bruksela). Uczestnicy eliminacji mają za zadanie zaprezentować jeden utwór dowolnego kompozytora, który najlepiej zaprezentuje umiejętności uczestnika przed Jury. Utwór ten pod względem trudności technicznych i muzycznych powinien znajdować się na poziomie średnio zaawansowanym. Uczestnicy, którzy przejdą do finału otrzymają do przygotowania utwór obowiązkowy, wybrany przez konkursowe Jury po zakończeniu eliminacji.